Monika Wierzbicka

O mazurskich jeziorach

O jeziora, tak wspaniałe
Co zdobicie nasze strony
Czyli wielkie, czyli małe
Każdy z was zadowolony
I podziwia wasze brzegi
Wasze kształty i też biegi

Kiedy stanę przy twym brzegu
I tam wątek myśli snuję
O twym kształcie i też biegu
Serce jakiś powab czuje
I też śledzę przestrzeń wkoło
Jakoś dziwnie i wesoło

W dali gdzieś tam łódka płynie
I po falach się unosi
Z której rzewna piosnka płynie
Co ja pierś mazurska głosi
A jej wdzięczne miłe tony
Echem płyną na wsze strony

Wy prześliczne jezior wody
Które lśnicie w swej ozdobie
Podczas ciszy i pogody
Malujecie tweedy w sobie
Łany lasy i też wioski
I cały firmament boski

Kidy wiosna raz nastanie
Panuje w was ruch i życie
Słychać ptasząt tam pluskanie
I też wszelkich ryb obficie
Że człowieka zachwyt bierze
Kiedy stanie przy jeziorze

Gdzie przodkowie przepływali
Wasze przejmy, wasze brody
I z rozkoszą spoglądali
Na jeziora lśniące wody
To cudnych przeszłości wspomnień
Przenika me serce płomień.

Wasze wody przezroczyste
Podczas lata pogodnego
Zadowolą i turystę
I przechodnia też każdego
Póki duch mazurski wieje
Niech blask jezior nam istnieje.

Zachwalacie inne strony
Tam gdzie rosną winne grony
I wydają hojne plony
Lecz najmilsze nasze strony,
Gdzie jezior błyszczące wody
Służą nama do wygody!